Prace doktorskie są drogą do asystentury
Marzenia o karierze naukowej zaczyna się realizować w trakcie studiów magisterskich. Zaczyna się zwykle od uczestnictwa w kołach naukowych, artykułów odczytywanych na konferencjach naukowych. Praca magisterska jest wstępem do pracy doktorskiej. Osoby zainteresowane karierą naukową kontynuują naukę na studiach doktoranckich.
Model kariery naukowej wpływa na kondycję polskiej nauki. W Polsce trzy czwarte badań naukowych prowadzonych jest na uczelniach. Ustawa „Prawo o szkolnictwie wyższym” uchwalone z 2005 roku wprowadza zmiany w modelu kariery akademickiej. Przebieg kariery naukowej powinien zależeć od osiągnięć naukowych i dydaktycznych w pracy ze studentami.
Nowa ustawa narobiła sporo zamieszania, gdyż studia doktoranckie zostały uznane za ostatni etap studiów uczelnianych. Skutkiem tego jest większa ilość osób broniących prace doktorskie, która nie ma praktyki w roli asystenta i nie zostaje na uczelni. Brak doświadczenia w asystenturze powoduje, że uzyskanie stopnia naukowego doktora nie idzie w parze z umiejętnościami dydaktycznymi.
Model kariery naukowej - droga do asystentury
Większość osób po uzyskaniu tytułu doktora przechodzi do biznesu i pracy w innych gałęziach gospodarki i kontynuuje pracy naukowej. Nie jest tajemnicą, że taki stan rzeczy – brak asystentów na uczelniach obniża poziom kształcenia wyższego i badań naukowych. Asystentura na uczelni obejmowała prowadzenie zajęć ze studentami i zobowiązywała do napisania pracy doktorskiej w ciągu 8 lat.
Model kariery naukowej obowiązujący od 2005 roku skraca okres kariery naukowej i powoduje, że większość doktoratów zostaje uzyskany pod kierunkiem i przy pomocy promotora, który wyznacza temat i zakres badań. Ustawa dopuszcza dwie drogi do uzyskania pierwszego stopnia naukowego na drodze studium doktoranckiego lub na asystenturze.
